Ik ben technicien. Dat is Frans voor ‘klusjesman’, of ‘huismeester’. Want ik ben het in Frankrijk. In een hotel. Maar dat doet er voor dit verhaal niet toe.

Ik had vanmiddag een lekkage. Een plas water van 5 meter lang, 2 en een halve meter breed, en een centimeter of 8 diep; dan heb je het toch over een liter of duizend. En geen afvoer. Ja, een verdieping lager, een steil trapje af.
Mijn chef dacht dat ik dat wel even met emmers zou wegwerken. Nou ben ik op zich helemaal niet vies van werken, maar wel net even te bijdehand om 1000 liter water emmertje voor emmertje een steil trapje af te gaan dragen. Neem bovendien van me aan dat er echt geen 10 liter water in een emmer gaat, als je het moet weg scheppen uit een laagje van 8 centimeter.

En dus deed ik het als volgt.
Ik nam een lange waterslang, waarvan ik het ene uiteinde in het water legde; ik legde er een tegel op, om te zorgen dat-ie goed onder water bleef. Het andere uiteinde hield ik op de kraan, en ik liet de kraan lopen; tot er geen belletjes meer uit het onderwater-uiteinde kwamen, en ik dus zeker wist dat er geen lucht meer in de slang zat, maar alleen water. Met mijn duim de slang dicht houdend ging ik vervolgens het steile trapje af, en ik hing de slang in de afvoer. En verder deed de natuur het werk voor me: dankzij de zwaartekracht van de aarde en het vacuüm in de slang (de wet van de communicerende vaten), kon ik achteroverleunen terwijl natuurkrachten bijna 1000 liter water voor me weg pompten.
Er bleef een laagje van een paar millimeter over, want als er eenmaal lucht in de slang komt, is het vacuüm verbroken en werkt het niet meer. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat morgen verdampt is.

Het leven is zó cool, als je een beetje snapt hoe de dingen werken.

Republish