Ik heb de categorie ‘Pelgrimsmaaltijden’ hernoemd naar ‘Hobo food’. Het voedsel van pelgrims en hobo’s komt wat mij betreft wel aardig overeen, maar omdat mijn pelgrimage voorbij is, en het plaatsen van recepten er tijdens het pelgrimeren niet echt van kwam, vind ik de nieuwe naam de lading beter dekken.
Wie zich afvraagt wat een hobo is, verwijs ik naar mijn andere site. Ook vind je daar wat links naar hobo food recepten van anderen.
Goed, strikt genomen ben ik momenteel geen pelgrim; ‘HelpX-er’ zou een passender benaming kunnen zijn. Maar van de andere kant: eens een pelgrim, altijd een pelgrim, en daarbij zou deze snack heel goed binnen budget en overige mogelijkheden van een pelgrim kunnen vallen. En daarom dus in de rubriek Pelgrimsmaaltijden.
Klaargemaakt op een echt fornuis, maar in pannetjes die niets onder doen voor een camping-kooksetje. Meestal eet ik geen avondmaaltijd, maar soms snack ik dit dan nog even in de loop van de avond.
Maak een klein beetje bouillon van een half groentebouillonblokje, wat zout en een beetje peper. Verwarm wat olie in een koekepannetje, en mik daarin 2 in stukjes gesneden, gewassen, ongeschilde aardappels (meer past er niet in het pannetje). Giet de bouillon erbij, en laat dit op laag vuur met een deksel op de pan pruttelen tot de aardappelblokjes bijna gaar zijn. Draai dan het vuur halfhoog, haal de deksel van de pan, laat het water uit de bouillon verdampen, en roerbak tot de aardappelblokjes een korstje hebben.
Serveer met een flinke klodder mayonaise (en 1 of meer glazen tafelwijn).
Smakelijk!
Een receptje dat ik nog in mijn telefoon vond. Dit is waarschijnlijk ook direct het laatste recept in de categorie Pelgrimsmaaltijden, want ik heb mijn kooksetje naar huis gestuurd; op die manier maak ik wat ruimte en gewicht vrij in mijn rugzak voor andere zaken.
Wederom: het enige dat ‘Épernay’ is aan dit recept, is dat ik het daar gemaakt heb.
Nodig:
Snijd de chorizo in blokjes. Bak de blokjes in het koekenpannetje. Schep de chorizo in het grote pannetje, maar laat zo veel mogelijk vet achter in het koekenpannetje.
Bak de aardappelblokjes in het achtergebleven vet. Schep de aardappel en het vet bij de chorizo in het pannetje.
Roerbak de groente kort en met zo min mogelijk vocht in het koekenpannetje. Schep de groente bij de worst en de aardappel.
Roerbak de eieren tot deze voor de helft gestold zijn. Schep het ei bij de rest van het eten.
Zet het vuur half hoog, en warm alles onder voortdurend roeren door tot het ei volledig gestold is.
Als dat geen energiebom is…
Smakelijk!
En de volgende dag maak je de ‘Aardappelschotel Épernay’, wat op het zelfde neerkomt, maar dan met ⅔ pakje aardappelblokjes en 2 eieren.
Het enige dat Grimbergs is aan deze pasta, is dat ik ‘m in Grimbergen gemaakt heb. Ik had het ook gewoon pelgrimspasta kunnen noemen, maar dan staan er hier straks misschien 20 recepten die allemaal pelgrimspasta heten, dus dat leek me geen handig idee.
Nodig:
Snijd de tomaat, paprika en salami klein.
Kook de macaroni met wat zout. Giet af als hij al dente is. Hij hoeft niet helemaal droog; hij staat nog wel even. Schep af en toe om tot je gaat eten.
Bak de salami aan in het koekenpannetje; olie of boter is niet nodig.
Schep de salami (en zoveel mogelijk van het vrijgekomen vet), tomaat, paprika en worteltjes in het grote pannetje, en zet dit op half vuur. Giet er een flinke scheut wijn bij, en breng op smaak met knoflook en peper. Leg het koekenpannetje er ondersteboven op als deksel, en laat een half uurtje à 3 kwartier pruttelen terwijl je de wijn voorproeft. Laat de groenten liefst helemaal kapot pruttelen, dat maakt de saus lekker dik. Regelmatig omscheppen.
Trek de tweede fles wijn open, schep de macaroni en de saus bij elkaar in een bak, en spork het spul naar binnen terwijl je het wegspoelt met wijn.
(Die tweede fles wijn was ik vergeten, maar die bleek toch redelijk cruciaal.)
Smakelijk!
M’n eerste pelgrimsmaaltijd.
Ik ben nog niet vertrokken, maar het leek me een goed idee om de brander en de pannen voor vertrek een keer thuis te proberen.
Dit is mijn pelgrimsvariant op cassoulet; als ik over bijna een half jaar het zuiden van Frankrijk heb bereikt, hoop ik de ‘echte’ een keer te kunnen proeven.
Nodig:
Snijd de kipfilet, salami, ham, wortels en eventueel de ui in kleine stukjes. Hak of pers de knoflook.
Verwarm wat olie of boter in het koekenpannetje, en schroei daarin de kip aan alle kanten dicht. Voeg dan de salami en de ham toe, en breng op smaak met zout, peper, knoflook, ui en tijm. Laat lekker even samen pruttelen op hoog vuur.
Haal het koekenpannetje van het vuur, en dim het vuur naar halfhoog. Doe de bonen en de worteltjes in het grote pannetje, en zet die op de brander. Schep als de bonen warm zijn het vlees erdoor, leg het koekenpannetje er als deksel op, en laat het geheel een tijdje lekker samen pruttelen. Regelmatig omscheppen, anders brandt het aan.
Serveer met stokbrood en rode wijn.
Smakelijk!
Ik heb een nieuwe categorie aan dit blog toegevoegd: Pelgrimsmaaltijden; een subcategorie van Aan de kook.
In 2014 loop ik van Wateringen in Nederland naar Santiago de Compostela in Spanje. Onderweg kook ik op mijn outdoor-kooksetje. Ik ga proberen onderweg af en toe de dingen die ik kook op deze site te plaatsen, zoals ik al langer doe met recepten. Deze recepten komen in een aparte categorie, omdat aan pelgrimsmaaltijden nou eenmaal andere eisen worden gesteld dan aan maaltijden die je thuis in de keuken klaarmaakt:
Recepten in deze categorie zijn voor 1 persoon. Tenzij anders vermeld, natuurlijk.
Bij alle recepten ga ik uit van het kooksetje dat ik zelf gebruik.
Update 2015-02-28:
Rubriek hernoemd.
Marokko heeft râs al hânout. In China gebruiken ze vijfkruidenpoeder. Rond New Orleans is het cajun seasoning. Japanners gebruiken shichimi tōgarashi. Garam masala lusten ze in India graag. De Franse keuken kent provençaalse kruiden. En zo hebben heel veel keukens hun eigen kruidenmix.
En dus kon ik niet achterblijven. Mijn kruidenmix heb ik Orilia gedoopt. Ik heb er een aantal maanden in het diepste geheim aan gewerkt.
Het is een mix geworden van (uiteraard) kruiden die ik zelf graag en bijna dagelijks gebruik. De mix kan vrijwel overal bij gebruikt worden: zowel kip als varkensvlees, witvis en zelfs gebakken aardappelen en dressings worden er lekkerder van; geschikt voor bakken en grillen, maar je kunt het ook na bereiding toevoegen. Deze kruidenmix combineert vooral goed met olijfolie en maïskiemolie, maar maakt ook geen ruzie met andere olieën.
Let op: deze kruidenmix bevat geen zout. Dit omdat de een veel zout wil en de ander minder, maar ook omdat soms grof zout lekkerder is (gebakken aardappels) en andere keren fijn zout beter past (vis).
Nodig (‘x’ staat voor ‘deel’ of ‘delen’, bijvoorbeeld ‘theelepels’):
Gebruik de gedroogde variant waar je die keuze hebt, in verband met de houdbaarheid, en met makkelijk mengen en strooien.
Gooi alles in een blender/hakker/keukenmachine, en hak een paar minuten op vol vermogen tot het een fijn poeder is. Berg op in een luchtdichte pot; berg je het voor langere tijd op, laat de pot dan ook lichtdicht zijn. Voor op tafel doe je een beetje in een leeg kruiden-, olijven- of pesto-potje dat je bewaard en gewassen hebt (of ben ik de enige die al die glazen potjes hergebruikt?).
Tip (nog niet geprobeerd, maar klinkt leuk):
Alles zonder te hakken of malen bij elkaar in een pepermolen, liefst een doorzichtige, en even goed schudden. Je hebt iets minder controle over de verhoudingen, maar het staat wel gezellig op tafel, bijvoorbeeld bij het gourmetten.
Ik denk alleen niet dat je de molen later nog voor iets anders zult kunnen gebruiken…
Tips voor gebruik:
Smakelijk!
P.s., voor kruidenfabrikanten:
Recepten op deze site worden gelicenseerd onder de CC-BY-SA licentie. Kort gezegd betekent dat dat je met dit recept mag doen wat je wilt, zolang je de bron (mij) maar vermeldt. Veel plezier ermee.
(Uiteraard stel ik het op prijs als je de naam niet wijzigt.)
Eigenlijk is bami natuurlijk niets anders dan een eenpansgerecht van mie, vlees en groenten, met wat kruiden en specerijen.
Dus, nodig:
Verhoudingen, ongeveer: ⅖ mie, ⅖ groente, ⅕ vlees. Maar hier kun je natuurlijk mee variëren al naar gelang smaak en budget.
Je kunt kiezen voor de ‘standaard’-mie van tarwe, maar ook voor eiermie. Eventueel kun je ook spaghetti gebruiken (wordt ook van tarwe gemaakt, maar is iets dikker dan Chinese mie en dunner dan Indonesische mie).
Wat betreft vlees kun je bijvoorbeeld varkenslappen nemen, maar ook kipfilet. Voor wat extra pit kun je spekblokjes toevoegen.
Voor de groente zou ik kiezen voor een pakket oosterse, Chinese of Thaise roerbakgroente, vers of uit de diepvries.
Kook de mie beetgaar, eventueel met een beetje zout of een bouillonblokje. Hevel het dan over in een vergiet, spoel af met koud water, en meng er een beetje olie door. Zet apart.
Bak het vlees gaar in een wok. Als je spek gebruikt, bak dat dan eerst zonder olie, en voeg dan pas olie en de rest van het vlees toe.
Voeg knoflook naar smaak toe, en laat dit een minuutje meebakken. Strooi vervolgens vijfkruidenpoeder over het vlees (grofweg een theelepel per pond vlees), en roerbak kort. Dan een scheut gembersiroop en een flinke scheut ketjap en even roeren.
Roerbak nu een paar minuten de groente mee. Gebruik je diepvriesgroente, roerbak dan een paar minuten extra.
Schep tot slot de mie erdoor, en warm het hele spul nog even goed door.
Smakelijk!
Een beetje van mezelf, en een beetje van een aantal andere recepten…
Nodig:
Hoeveelheden? Lastig te zeggen, maar het hele spul zonder de kip moet genoeg zijn om de kip koppie-onder te laten pruttelen… 🙂
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Maak bouillon. Gebruik hiervoor 150-200 cc water op 1 blokje of 1 theelepel poeder. Draai het vuur uit als de bouillon kookt, en roer de saffraan erdoor (1 zakje per bouillonblokje). Zet dit opzij.
Meng een paar lepels bloem met wat zout en peper. Haal de kip door de bloem, en bak deze vervolgens in een braadpan in een paar minuten aan beide kanten goudbruin. Haal de kip uit de pan, en leg die opzij.
Bak de ui, paprika en knoflook een paar minuten in dezelfde pan. Voeg dan de tomaat (allebei), de champignons en de olijven toe, en laat dit een paar minuten pruttelen. Giet vervolgens de bouillon en een flinke scheut (of een paar) wijn erbij, en breng het aan de kook.
Leg de kip in een ovenvaste schaal en giet de saus erover. Deksel erop, en een uurtje in de oven.
Lekker met gebakken aardappels en een salade van komkommer, tomaat, rode ui, olijf en mozarella. En een wijntje natuurlijk.
Tip:
Mijn ervaring is dat je het vel het makkelijkst van de kippenbouten krijgt met een slank, scherp mes met een scherpe punt.
Smakelijk!
Eigenlijk klinkt gepaneerde witvis-filets veel chiquer. Maar uiteindelijk komt het natuurlijk op hetzelfde neer… 🙂
Ik denk dat vissticks normaal gesproken gemaakt worden van koolvis of iets dergelijks. Ik heb gekozen voor pangasius-filet; een iets minder stevige structuur, maar ook een iets ‘vissiger’ smaak.
Nodig:
Als je diepvriesvis hebt, laat die dan ontdooien.
Snijd de vis in handzame stukken, en dep deze droog met keukenpapier.
Meng naar smaak paneermeel, kaas en kruiden in een diep bord.
Klop het ei in een ander diep bord.
Verwarm een flinke laag (½ – 1 cm) olie in een koekenpan. De olie is warm genoeg als je er een druppel koud water in laat vallen, en deze direct begint te spetteren.
Haal de stukken vis door het ei, en vervolgens door de paneermeel; hoe meer paneermeel eraan blijft plakken, hoe beter. Bak de vis in de olie; regelmatig draaien; als de vis een mooie goudbruine kleur heeft, is-ie klaar. Leg, voor het opdienen, de stukken vis even op een stuk keukenpapier, zodat de olie er een beetje uit kan lekken.
Tip:
Als je dit vissticks noemt, drink je er Fristi of cola bij; bij gepaneerde witvis-filet drink je een droge witte wijn.
Smakelijk!