Dit weblog werd me een beetje teveel een verzamelbak voor links naar berichten op mijn andere blog. En aangezien ik niet denk dat er nog iemand is die dit blog leest, maar niet mijn andere blog weet te vinden, heb ik de categorie elPeregrino.nl verwijderd.
Voor de zekerheid nog 1 keer een link: elPeregrino.nl.
De afgelopen maanden heb ik hier een aantal berichten gepost in de categorie ‘Lopen’. Die berichten heb ik vandaag weer weggehaald. Die hebben namelijk hun eigen website gekregen.
Volgend jaar ga ik een pelgrimage maken naar Santiago de Compostela. Of, om precies te zijn, van Wateringen naar Fisterra; alles bij elkaar zo’n 3.000 kilometer.
De ‘Lopen’-berichten op deze site gingen over trainingswandelingen daarvoor. Maar uiteraard zou ik ik niet zijn als ik voor dit Grote Avontuur niet een nieuwe website zou maken. Dus ik heb al de ‘Lopen’-berichten, en meer, op die nieuwe site gezet.
En die site vind je op elPeregrino.nl. Ga gauw kijken, en reis (in gedachten) met me mee!
Ik had hier nog heel veel willen vertellen over mijn recente diagnose van ADD.
Maar ja, ik ben alweer met duizend andere dingen bezig…
😉
‘t Is altijd mooi om ambachtslieden, die trots zijn op hun vak, te spreken en aan het werk te zien…
Ik had besloten dat ik klompen moest hebben. Het complete verhaal daarachter volgt misschien nog wel. Dus ik ging op internet op zoek naar klompenmakerijen. En dat viel nog niet mee, want zo veel zijn er niet meer in Nederland.
Uiteindelijk besloot ik te gaan naar klompenmakerij Van Kuijk in Velddriel. De website was oké, en was de winkel onverhoopt dicht, dan zaten er nog 2 klompenmakers relatief dicht in de buurt (vanuit Den Haag gezien, dus).
Het was sowieso prettig om weer eens in een dorp op het platteland te zijn: een plek waar mensen nog gewoon vriendelijk en hartelijk kunnen zijn, omdat ze niet constant op elkaars lip zitten. Verder werd ik, als Nederlander die vindt dat een paar klompen er eigenlijk gewoon bijhoort, met open armen ontvangen, en was er alle tijd voor vertellen, kijken en passen. En uiteindelijk, zoals het hoort bij mensen met een passie, liet de beste man me niet gaan voor hij me de werkplaats had laten zien.
Dus het was even een stuk rijden, maar daarvoor heb ik dan ook niet alleen een paar klompen, maar vooral ook weer even een shot ‘ja, leuk’ gekregen. Een volmondige aanrader, dus.
Als je besluit wat met mijn tip te doen, zorg dan wel dat je geld bij je hebt, want bij de klompenmakerij kun je niet pinnen. Maar als dat echt niet lukt, zijn de mensen van de Dagwinkel in Velddriel (200 meter lopen) vriendelijk genoeg om je daar even te laten pinnen.
Wat betreft de prijs: mijn klompen waren 22 euro (voor een heel paar!).
En bij vertrek werd me op het hart gedrukt om een volgende keer even van tevoren te bellen. De winkel kan weleens onaangekondigd een dag dicht zijn, en dan is het zonde als je (bijvoorbeeld vanuit Den Haag) voor niets naar Velddriel rijdt.
29-12-1998 – 21-01-2013
Daily hield niet zo van bloemen.
Als je haar wilt gedenken, jaag dan af en toe hard blaffend een troep eenden op.
Vandaag staat MtB voor Moestuin Balkon. Of misschien wel voor Men teelt Biologisch. Weet ik veel, misschien wel gewoon voor Meer te Bikken…
Mijn balkon is wel 330 bij 175, dus ik had een hoop ruimte over. En daarom leek het me leuk zelf wat eetbaars te verbouwen. Het tuincentrum had meer dan ik kwijt kon…
Het balkon laat zich wat lastig in 1 keer fotograferen (ik heb geen telelens).
In de linkerhoek:
Van links naar rechts:
En in de rechterhoek:
Ook van links naar rechts:
(Ik weet dat die lange bakken om op te hangen zijn, maar ik laat de plantjes eerst even aarden; net vandaag waait het toevallig heel hard.)
Het tuincentrum had ook nog aarbeien in hangzakken die je aan de muur kunt bevestigen; misschien dat ik die…
Oké, dat klinkt eigenlijk best smerig.
Ik hoor het de buren al zeggen: “Kijk, daar zit Rob met z’n hangzak op het balkon.”.
Ik geloof dat ik dat maar niet doe…
En uiteraard is alles verschrikkelijk duurzaam: grond met alleen maar biologische meststoffen, de plantjes drinken alleen maar regenwater (tenzij dat er even niet is), en voor de ongediertebestrijding gebruik ik een hamer.
En nu ben ik nog op zoek naar een heel klein koetje, zodat ik aan het eind van de zomer ook scharrelmelk kan gebruiken voor het ijs dat ik ga maken van al dat scharrelfruit.
Vandaag kwam ik bij het opruimen een CD tegen. Een CD met foto’s.
En het leuke van een CD met foto’s is dat, als je ‘m opent, er zich een stripverhaal ontvouwt.
Dit verhaal begint met de tekst
Datum: zaterdag 17 januari 2009
Tijd: vroeg in de avond
Plaats: Doelenplein, Rotterdam centrum
Temperatuur: koud, fukking koud
Inmiddels is de spanning natuurlijk behoorlijk opgelopen.
De oplettende lezer heeft al verschillende keren kreten geslaakt als ‘OMG!’ en ‘WTF?’.
Vlug wordt de virtueel-denkbeeldige pagina omgeslagen voor de onvermijdelijke apotheose…
Kreten van plezier, herkenning en schrik vullen de lucht.
Elke vrouw, en menig man, verexcuseert zich om in volledige privacy even ‘tot zichzelf te komen’.
En dan, als de lezer juist met een laatste zucht en rilling het stripverhaal opzij heeft gelegd om, starend naar de televisie, de zenuwen weer tot rust te laten komen…
De kers op de appelmoes.
Inderdaad, mijn 15 minuten roem bevonden zich op de voorkant van de Filmkrant van februari 2009.
Oké, een beetje decadent is het misschien wel…
Ik heb vandaag een auto gekocht voor m’n hond.
Goed, het zit zo.
Achterop de motor wilde ze sowieso al niet; bovendien konden we nooit een helm vinden die bij de kleur van haar haar past. En nu wordt ze ook te oud voor het openbaar vervoer; ze is al 3 keer bijna tussen trein en perron gegleden omdat ze de sprong niet haalde, en in de bus of de tram klimmen lukt ook niet meer.
En juist omdat ze zo oud is, wil ik graag nog een beetje leuke dingen met haar doen zolang dat nog kan – strand, bos, misschien zelfs nog even op vakantie van de zomer. Dus vandaar, een auto voor de hond. En misschien mag ik ‘m dan ook af en toe lenen.
(En het meest bizarre van dit verhaal: deze auto heeft nog minder gekost dan mijn GPS-apparaat… Als je een beetje zoekt, kun je heel leuk leven van weinig geld.)
(Ik ben benieuwd wanneer ik m’n eigen achterwiel voorbij zie komen, ofzo… 😉 )
