On the cover of the Filmkrant

Vandaag kwam ik bij het opruimen een CD tegen. Een CD met foto’s.
En het leuke van een CD met foto’s is dat, als je ‘m opent, er zich een stripverhaal ontvouwt.

Dit verhaal begint met de tekst

Datum: zaterdag 17 januari 2009
Tijd: vroeg in de avond
Plaats: Doelenplein, Rotterdam centrum
Temperatuur: koud, fukking koud





Inmiddels is de spanning natuurlijk behoorlijk opgelopen.
De oplettende lezer heeft al verschillende keren kreten geslaakt als ‘OMG!’ en ‘WTF?’.

Vlug wordt de virtueel-denkbeeldige pagina omgeslagen voor de onvermijdelijke apotheose…

Kreten van plezier, herkenning en schrik vullen de lucht.
Elke vrouw, en menig man, verexcuseert zich om in volledige privacy even ‘tot zichzelf te komen’.
En dan, als de lezer juist met een laatste zucht en rilling het stripverhaal opzij heeft gelegd om, starend naar de televisie, de zenuwen weer tot rust te laten komen…

De kers op de appelmoes.

Inderdaad, mijn 15 minuten roem bevonden zich op de voorkant van de Filmkrant van februari 2009.

Fotografie: Angelique van Woerkom
Publicatie: de Filmkrant
TV-beelden: acteur/producer/schrijver Steve Schirripa bij VPRO Cinema

 

Pesto-mosterd-dressing

Een stevige dressing voor een stevige salade.

Nodig:

  • 1 deel pesto
  • 1 deel pittige (grove) mosterd
  • 2 delen extra vierge olijfolie
  • 3 delen balsamico azijn
  • een klein scheutje madeira
  • een handje sesamzaad

Alles door elkaar roeren, even laten staan, en dan over de salade. En dan denk ik niet aan een salade van alleen sla, komkommer en tomaat, maar ook ei, kaas, en misschien ook nog wel gebakken spek of kip. Je zou zelfs kunnen gaan voor een hele maaltijdsalade, met spek EN kip, en een flinke schep gekookte pasta of aardappel, en stukjes asperge, en blokjes ham, en …, en … Nou ja, laat je gaan…

Smakelijk!

Hare majesteits koets

Oké, een beetje decadent is het misschien wel…
Ik heb vandaag een auto gekocht voor m’n hond.

Goed, het zit zo.
Achterop de motor wilde ze sowieso al niet; bovendien konden we nooit een helm vinden die bij de kleur van haar haar past. En nu wordt ze ook te oud voor het openbaar vervoer; ze is al 3 keer bijna tussen trein en perron gegleden omdat ze de sprong niet haalde, en in de bus of de tram klimmen lukt ook niet meer.

En juist omdat ze zo oud is, wil ik graag nog een beetje leuke dingen met haar doen zolang dat nog kan – strand, bos, misschien zelfs nog even op vakantie van de zomer. Dus vandaar, een auto voor de hond. En misschien mag ik ‘m dan ook af en toe lenen.

(En het meest bizarre van dit verhaal: deze auto heeft nog minder gekost dan mijn GPS-apparaat… Als je een beetje zoekt, kun je heel leuk leven van weinig geld.)

(Ik ben benieuwd wanneer ik m’n eigen achterwiel voorbij zie komen, ofzo… 😉 )

Broodje ham/kaas/kip

‘t Hoeft niet altijd moeilijk…

Nodig:

  • bruin broodje
  • mayonaise (tube)
  • pesto
  • (york)ham
  • (oude) kaas
  • kipfilet (met tuinkruiden)
  • rucola
  • komkommer

Meng 2 theelepels mayonaise met 1 theelepel pesto.
Snijd het broodje door en besmeer beide helften met de pesto-mayo.
Plak ham, plak kaas, pluk rucola, paar dunne plakjes komkommer (rasp/kaasschaaf), plak kipfilet.

Smakelijk!

Kliekjes-pasta

Nou ja, het waren niet echt kliekjes, maar daar leek het wel een beetje op.
Ik had vandaag geen zin om boodschappen te doen, dus ik heb wat dingen bij elkaar gescharreld uit koelkast, kast en diepvries.

Nodig:

  • 250 gram sperzieboontjes
  • 2 speklapjes, in stukjes
  • een flinke eetlepel grove, milde mosterd
  • een theelepel knoflookpasta
  • 1 ui, gesnipperd
  • Fairtrade Zeezout Mix Groene Kruiden
  • een flesje kookroom
  • fusilli (of andere pasta)

Doe een beetje olie in een wok, en bak daarin de stukjes speklap. Voeg, als het vlees is dichtgeschroeid, naar smaak Zeezout Mix toe. Bak dit even, en roer er dan een lepel mosterd door. Laat het geheel zachtjes pruttelen tot het vlees gaar is. Doe, als het vlees bijna gaar is, de ui en de knoflook erbij.

Kook ondertussen de boontjes gaar maar stevig, en de pasta al dente.

Schep, als de boontjes en het vlees gaar zijn, de boontjes bij het vlees, en roerbak dit kort. Giet dan het flesje room erbij (nou ja… wel de room, maar niet het flesje), en laat het geheel 5-10 minuten pruttelen. Schep de pasta erbij, en laat alles nog een paar minuten doorwarmen.

Smakelijk!

Parmezaanse kip

Ik heb eerlijk gezegd geen idee of ze dit recept in Parma ook al ontdekt hebben, maar dat kan haast niet anders. En als dat niet zo is, mogen ze me bedanken dat ik het uitgevonden heb… 😉

Het is een beetje een klieder-recept, maar erg de moeite waard als het klaar is.

Nodig:

  • 2 kipfilets
  • 1 potje pesto
  • 4 à 5 eetlepels citroensap
  • 3 à 4 teentjes knoflook (geperst)
  • zwarte peper (vers gemalen)
  • parmaham
  • geraspte parmezaanse kaas

Leg de kipfilets plat neer, en snijd ze zo in, dat je ze open kunt slaan en er iets tussen kunt leggen.

Meng in een afsluitbare schaal de pesto, het citroensap, de knoflook, en peper naar smaak. Leg dan de kipfilet erin, en zorg dat deze aan alle kanten in de marinade ligt (ook erin). Doe een deksel op de schaal, en zet dit een paar uur in de koelkast.

Verwarm, als het tijd is om te gaan koken, de oven voor op 180 graden. Klap de kipfilets open, en strooi er wat parmezaanse kaas in. Wikkel dan de parmaham om de kipfilets, en leg ze in een ovenvaste schaal. Schep de achtergebleven marinade eroverheen, en leg daaroverheen eventueel overgebleven plakjes parmaham.
Zet dit 3 kwartier in de oven. Schep af en toe even de marinade over het vlees.

Smakelijk!

Te voet op Hoek van Holland

Een paar jaar geleden had ik mijn eigen kunstprojectje: Te Voet.

Nou ja, kunstproject…
Het begon niet als kunstproject. En eigenlijk weet ik niet of het uiteindelijk een kunstproject is geworden. Maar voor mij komt het zo dicht in de buurt van een kunstproject als ik ooit bij een eigen kunstproject zal komen.

Op een gegeven moment kreeg/kocht ik mijn eerste telefoon met (film)camera. En lopende van A naar B liep ik daar eens mee te spelen. En zag ik, op het beeldscherm van de telefoon, mijn voeten van A naar B lopen. En dat filmde ik. 5 Minuten lang. En het resultaat sprak me dusdanig aan dat ik dat nog een paar keer gedaan heb. En al die filmpjes (een stuk of 10?) zette ik op het blog dat ik in die tijd had.

Nou ja, lang verhaal kort: op een gegeven moment bloedde dat dood, evenals het betreffende blog. Maar vandaag liep ik op Hoek van Holland, en dacht ik ‘waarom ook niet?’.

(Klik op de foto.)

Ik zal ‘s kijken of ik de oude filmpjes nog terug kan vinden…

Paneermeel

Simpel: doosje bij de supermarkt.

Klopt. Doe ik ook weleens. Niks om je voor te schamen.

Maar als je niet vaak paneermeel gebruikt, maar wel altijd beschuit in huis hebt, kun je ook een beschuitje verkruimelen (de paneermeel die je in de supermarkt koopt, is ook afval van de beschuitindustrie).
En wat ik het leukste vind, is als ik brood gebakken heb, daar een paar boterhammen vanaf te snijden, die in de oven te leggen tot ze hard en droog zijn, en dan die te verkruimelen; op die manier heb ik niet alleen mijn eigen paneermeel gemaakt, maar kan ik ook nog variëren in de soort (wit, volkoren, waldkorn, etc.).

Verder kun je aan paneermeel van alles toevoegen om het op te leuken. Zo vind ik het bijvoorbeeld, als ik een visje paneer, erg lekker om er wat geraspte parmezaanse kaas doorheen te doen. Ook kruiden als oregano, basilicum, bieslook en tijm zijn erg geschikt.

Stukje vlees of vis paneren.

Nodig:

  • een stukje vlees of vis
  • een losgeklopt ei (of eigenlijk alleen het eiwit)
  • paneermeel

Haal het vlees of de vis door het ei, zodat het er aan alle kanten mee ingesmeerd is.
Haal het vlees of de vis vervolgens door de paneermeel, zodat die eraan blijft plakken.
Bak je stukje vlees of vis.

Smakelijk!

(Ik ben omgeven door de geur van vers brood. Vandaar.)

Captain’s dinner

Ook wel de Hollandse rijsttafel genoemd.
Hiervoor is niet 1 vast recept, maar de basis is altijd gelijk: kapucijners, vlees, ui, tafelzuur.

Maaltijden als deze schijnen de kapiteins in de VOC-tijd regelmatig gegeten te hebben. Mocht ik dus vanavond aan het roven, moorden en verkrachten slaan, dan kan ik er niks aan doen: het is mijn VOC-mentaliteit.

Het is niet mijn gewoonte om foto’s bij mijn recepten te plaatsen, maar dit ziet er zo gezellig uit, dat ik het vandaag maar eens helemaal anders wilde doen.

  1. Kapucijners, opgewarmd en afgegoten.
    Als je het echt op z’n middeleeuws-scheeps wilt doen, neem je de gedroogde, laat je die 24 uur wellen, en kook je ze vervolgens 3 uur. Maar een pot of blik kan natuurlijk ook…
  2. Gekookte aardappels.
    Of aardappelpuree.
  3. Saucijs.
    Ander ‘vlezig’ vlees kan ook (speklap, sukadelap, gehaktbal). Of natuurlijk een paar soorten.
  4. Maredsous bruin.
    De slijter had nog een paar van deze aardewerken kelken staan van een oude actie (daar staat ‘Maredsous’ op); die vond ik zo goed bij dit eten passen, dat ik om die reden voor Maredsous heb gekozen. Een ander stevig bier kan ook vast heel goed; bruin was wel een goede keuze.
  5. Gebakken spekblokjes.
  6. In het achtergebleven spekvet gebakken uiringen.
    In plaats van ui schijnt prei ook lekker te zijn.
  7. Augurken.
  8. Amsterdamse uitjes.
  9. Zilveruitjes.
  10. Grove, milde mosterd.
  11. Piccalilly.

Als er kinderen meeëten, kan er ook heel goed appelcompote of -moes bij.

Smakelijk!

 


hm.hm.hmhm.hm.hmhm.hmhm
moeten mannen met baarden zijn
hm.hm.hmhm.hm.hmhm

Backup

Ik heb terrabytes aan ouwe zut bewaard…
Vanavond probeer ik daar wat orde in te scheppen.

Het is een beetje als het uitpakken van dozen die jaren in een opslag hebben gestaan (ik spreek uit ervaring): de dingen die je tegenkomt kun je indelen in 3 categorieën: ‘handig‘, ‘oh leuk‘, en ‘huh?‘.

Dat ik al mijn e-mail van de afgelopen 15 jaar nog heb, daar valt misschien nog wat voor te zeggen, wellicht is het zakelijk handig; wat ik nu nog moet met mijn 1998-configuratie van Netscape Navigator vraag ik me zelf ook af…
Maar soms kom je dingen tegen, en meestal zijn dat dan foto’s of filmpjes, die op z’n minst leuk zijn om weer eens terug te zien. Zoals daar bijvoorbeeld zijn: de eerste experimenten met mijn eerste webcam (december 2002):

Ter verduidelijking: we waren destijds met een groep vrienden (die deels nog steeds als dusdanig actief is) die eens in de zoveel tijd een weekend bij elkaar kwam om samen drank en andere drugs te nuttigen, maar met als excuus een samenkomst om elkaar meer wegwijs te maken in het gebruik van computers. Dit was zo’n weekend.
(Vandaag de dag verdient een groot deel van deze groep z’n brood met het bedienen/beheren/programmeren van computers.)